Marie-Claire werkte afgelopen voorjaar op de corona-afdeling van de JacobKliniek

Marie-Claire is 22 en laatstejaars Verpleegkundige bbl De JacobKliniek in Haarlem, onderdeel van ouderenzorgorganisatie Sint Jacob, is haar leerwerkplek. Het is een revalidatiekliniek waar mensen na een ziekte, operatie of ongeluk weer zelfstandig leren leven. Daarnaast gaat ze een dag in de week naar school. Marie-Claire werkte afgelopen voorjaar op de corona-afdeling van de JacobKliniek.

Marie-Claire van de Wouw (22) uit Haarlem
Hobby's: Yoga, longboarden, windsurfen, kamperen met mijn campervan.
Grote voorbeeld: Mijn moeder
Levensmotto: Genieten van de kleinste dingen in het leven
Beste advies: Als je je rijk wil voelen, tel dan alle dingen die je niet met geld kunt betalen

Mensen helpen
'Mensen zeggen wel eens: ik zou jouw werk echt niet aankunnen. Ik voel me gelukkig en bevoorrecht dat ik het wel kan. Ik heb het in me om mensen te helpen. Bij de revalidatie na een operatie, ongeluk of ziekte, maar dus ook tijdens een pandemie. Naast geluk haal ik er energie uit. En als mensen beter worden en opknappen dan is de kick met niks vergelijkbaar. De cadeautjes en bedankjes doen daar nog een schepje bovenop.'

Corona-afdeling
'De JacobKliniek is een revalidatiekliniek. Maar tijdens de piek van coronapatiënten had het Spaarne Ziekenhuis extra capaciteit nodig. Daarom opende bij ons een corona-verdieping. Sommige patiënten kwamen bij ons om op te knappen na hun verblijf op de intensive care. Maar anderen kwamen om te sterven; zij werden niet opgenomen op de IC omdat ze bijvoorbeeld te zwak waren om het virus te overleven of om andere redenen.'

Heftig
'De afdeling bestond uit 16 kamers op de vierde verdieping van onze kliniek. Ik heb daar patiënten van verschillende leeftijden meegemaakt. En meer sterfgevallen dan ik ooit gezien had in de zes jaar dat ik aan het werk ben in de zorg. Het waren vaak ouderen die helemaal niet zó oud waren. Zonder corona zouden zij nog jaren van het leven hebben kunnen genieten. Rond het moment van sterven nodigden we wel familie uit. Die mochten dan per twee komen. Maar het kwam voor dat mensen stierven juist als er geen bezoek was. Dan hadden ze alleen ons aan hun bed.'

Cadeautjes, bedankjes
'Het virus is vreselijk, en wie weet wanneer we nog een keer zo'n piek meemaken. Die kant van corona is een zwarte nachtmerrie. Maar aan de andere kant is er zoveel moois, liefde en dankbaarheid. Het kan de sterfgevallen niet compenseren, maar het klappen, de shirtjes, de voorrang in winkels, het gratis afhaaleten gaf me kracht. Ik voelde hoe belangrijk mijn werk is en hoe ik werd gewaardeerd.'

Afstand nemen
'Ook als er geen corona is, is mijn werk heftig. Mensen hebben iets heel ergs meegemaakt. Een nieuwe heup, amputatie of pacemaker. Mentaal is dat zwaar. Samen streef je ernaar dat mensen teruggaan naar huis. Als ik weet dat ik er voor iemand ben geweest, alles heb gegeven, dan kan ik andermans ellende een plek geven. Zodat ik er niet thuis eindeloos over blijf denken. Het leuke van de bbl-opleiding is dat je niet als stagiair op de afdeling staat maar echt onderdeel bent van het team. Net zoals al mijn collega's word ik ingeroosterd, ben ik bij het teamoverleg en heb ik ook weekend- en nachtdiensten. En natuurlijk een salaris.'

Crisis tijdens de opleiding
'Ik ben blij dat ik mijn steentje kan bijdragen tijdens deze pandemie. Terwijl ik nog niet eens afgestudeerd ben. Dat vind ik wel het mooie aan de bbl-opleiding. Je krijgt de kans om zoveel kennis en ervaring op te doen tijdens je opleiding. Dat is onbetaalbaar. Voor mij is het dé manier van onderwijs. Als ik zelf iets ontdek, leer ik het snelst. Uit boeken leren werkt minder goed voor mij. Ik denk dat het door mijn dyslexie komt. Ik begon met de opleiding verzorgende IG niveau 3. Daarna heb ik een jaar gewerkt. En nu ben ik bijna klaar als volleerd verpleegkundige. Mijn droombaan heb ik al, daar ga ik gewoon mee door.'