30 november 2017
In mijn carrière als verzorgende heb ik de afgelopen 25 jaar alle namen voor de zorgvrager voorbij zien komen. Ik begon de opleiding verzorgende omdat ik kraamverzorgster wilde worden. Maar na half jaar wist ik wel dat wordt het niet. Hierna werden de mensen met een lichamelijk beperking mijn doelgroep. Ik heb met jongeren en volwassenen gewerkt in Zandvoort, soms was dat best confronterend, want die cliënt en ik waren even oud. En terwijl ik een mooi verhaal heb van een stapavond, liggen zij in bed tv te kijken. Daar werd ik even met mijn neus op de feiten gedrukt.
Na aantal jaar ging ik naar de ouderen zorg, ook leuk. Hele andere verhalen en heel andere zorg. Zowel de somatische kant als de Psychogeriatrische kant. Gelukkig heb ik een brede interesse en kan ik overal over meepraten. Dat maakt dat je makkelijker contact maakt met de bewoner.
Door het uitzendwerk rolde ik in de wereld van de psychiatrie en de verstandelijk beperkten. Er ging een wereld voor mij open. Jarenlang heb ik om de hoek van zo’n grote instelling gewoond. Nooit binnen geweest. En nu liep ik er dagelijks op verschillende groepen maar ook bij de activiteitenbegeleiding, in de winkel met kaarsen en keramiek, boodschappen doen, post verzorgen. En laat ik de thuiszorg niet vergeten, eerlijk dat vind ik het minst leuk, maar ik heb bewondering voor de collega’s die daar werken.
Al weer 6 jaar werk ik in de revalidatie. Hier komt alles samen. Jong, ouder, verschillende beperkingen, ziektebeelden. De revalidant wil vooruit en terug naar huis. Dat is anders werken, loslaten, met je handen op je rug. Op weg naar zelfstandigheid.
Waarom? Omdat ik de kans krijg van mijn werkgever Heliomare, omdat ik wil blijven leren en omdat dit diploma mij de kans geeft om mij te specialiseren. Nu sta ik nog aan het bed, maar omdat ik 51 ben moet ik denken aan mijn toekomst. Met een specialisatie kan ik nog jaren dit leuke boeiende vak uitoefenen maar dan op een andere manier.
Jansje van Santen, student Mbo-Verpleegkundige Nova College